M’n moeder zei: “Betre mi ser’ yu gi wan man”, ik moest als 15-jarige met een 45-jarige man inwonen
Nancy Nathoenie had een zeer bewogen jeugd. Haar jeugdjaren verliepen meer over doornen dan over rozen. Deze woelige wateren vormden de nu 43-jarige tot een respectabele vrouw in de maatschappij. Ze is de oprichter en manager van Nancy Kids Care (NKC instituut), waar adaptief onderwijs wordt verzorgd. Wat Nancy achtentwintig jaar geleden overkwam, wens je geen enkel kind toe. Ze heeft vanaf haar 2e tot haar 15e noodgedwongen in een kindertehuis moeten wonen. Nancy was vanwege haar leeftijd genoodzaakt terug te gaan naar haar moeder. “M’n moeder wilde alles voor me doen, maar ze kon me niet verzorgen,” vertelt Nancy, die toen de mulo school bezocht.
Betre mi ser’ yu gi wan man.
Oudere man
“Ik woonde ongeveer twee weken bij m’n moeder toen ik op een dag door haar werd geroepen. Er kwam een meneer aan huis die 45 jaar oud was. Ik kan me z’n naam nog goed herinneren. Hij was Nederlander en kwam aanrijden in een peper dure en luxe auto. Van haar moest ik kennis maken met de man. Over een maand zou ik bij hem moeten inwonen. Ik zei: Hoe dan!? Ik ben pas vijftien! Ik kreeg als antwoord: ik wil het beste van je, maar ik kan je niet verzorgen. Daarom heb ik je via de politie in een tehuis gezet. In plaats dat het verkeerd met je afloopt, betre mi ser yu gi wan man,” vertelt Nancy over haar trieste jeugd. De tiener barstte op dat moment in tranen uit. “Ik weet dat m’n moeder onwetend en machteloos was, maar heb haar vergeven. Ze was afhankelijk en wist niet wat ze moest doen. Ik kon nergens naar toe en kende m’n familie niet.”
Bespreekbaar
Nancy besloot het gebeuren met de directeur van de mulo school te bespreken. “De directeur bracht me toen naar jeugdzaken en de politie nam me in bescherming op het bureau. Aan m’n moeder werd voorgehouden dat ze strafbaar bezig was. Ik zei: ik wil niet dat ze wordt ingesloten, want ze heeft niets verkeerd gedaan. Ze wil het beste van me. Ze kon me ook sturen om mijn lichaam te verkopen. Ze wilde me verkopen voor een man, waar ze dacht dat het veilig was, want ze kon me niet verzorgen. Toen ben ik met de politie naar huis gereden en koos ervoor om uit huis te gaan.” Nancy heeft een dag bij de politie moeten slapen, omdat ze nog geen andere woonplek had. Ze kwam daarna bij een pleeggezin terecht, waar ze als assepoester werd ingezet. “Ik moest op een baby van anderhalf jaar en een van acht maanden passen. Hierdoor kon ik niet studeren en niet meer leren. Toen ik het niet meer aankon, ben ik gevlucht naar Leger Des Heils.” Daar heeft ze vier jaar gewoond, tot en met haar 19e. Op die leeftijd leerde ze het gezinsleven kennen, nadat ze bij familie van moederskant terechtkwam.
Succes
De tegenslagen vormden Nancy tot een succesvolle en sterke vrouw. “Ik heb de middelbare school afgemaakt, totdat ik vandaag iets heb bereikt in de maatschappij. Ik weet hoe zwaar het kan zijn en weet ook wat de nadelen zijn om in een tehuis op te groeien. Ik was een sterke vrouw om uit de situatie te komen.” Nancy is oprichter en Manager van het NCK instituut. Dat is een particuliere onderwijsinstelling die onderwijs op maat biedt aan kinderen. Het instituut is erkend door het ministerie van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur. Zes van de achtentwintig leerkrachten staan op de loonlijst van het ministerie. Ze is ook relatiecounselor en leerkracht. Nancy wil samen met haar man, Izaak Leetz, een opvang opzetten voor dak- en thuislozen en drugsverslaafden. Het tweetal beschikt al over het terrein in Saramacca. Wat Nancy in haar jeugd is overkomen, heeft haar gemotiveerd om de Stichting Yepi de Gi Wi Uma op te zetten. “Veel vrouwen zitten met problemen. We willen vrouwen in nood die gebukt gaan onder geestelijk en lichamelijk geweld helpen.”