Het komt ongeloofwaardig over als je verneemt dat een automonteur zich in een rolstoel verplaatst. Orfeo Kawai is het levend voorbeeld. Hij legt zoveel veerkracht aan de dag dat hij, ondanks zijn lichamelijke beperking, weinig treurt over het drama dat hem overkwam. Orfeo overleefde een zware aanrijding, waarbij hij een gebroken hals, kaak en een barst aan het hoofd opliep. Door de breuk aan zijn hals ging zijn luchtpijp voor de helft dicht. Er kwam slechts geluid uit zijn mond, maar praten kon hij een hele poos niet meer. De geluksvogel heeft tot tweemaal toe zes maanden in het ziekenhuis gelegen. Dit dramatisch en pijnlijk gebeuren vond zestien jaar geleden op de hoek van de Fayadjan- en Langagrasistraat plaats. Dit was het moment van een drastische verandering in het leven van de nu 43-jarige.
Hij reed op de pechdag met zijn motorfiets over de eerder genoemde kruising in Flora. Hij had geen voorrang, maar dat werd hem verleend, een andere autobestuurder haalde in en Orfeo werd aangereden. Hij werd zwaargewond overgebracht naar een ziekenhuis. De toen 27-jarige vertelt dat hij op die dag letterlijk tegen de dood heeft aangekeken. Hij zag alles zwart met visioenen. In zijn handen had hij geen gevoel meer en zijn lichaam voelde teer aan. Elke aanraking bezorgde hem behoorlijk pijn. De jonge monteur kon zijn werk niet meer doen, drie jaar lang heeft hij met een halskraag rondgelopen. Ondanks hij na het ongeval in een rolstoel terecht kwam, wilde hij zijn werk als monteur hervatten, Op een bepaald moment kreeg de moeder het zwaar met de zorg, want ze was genoodzaakt halve dagen te werken om haar zoon te ondersteunen, die voor lange tijd niets meer zelf kon.
“In die dagen bad ik God meer dan ooit. Elke persoon die zich in het ziekenhuis aanbood om te bidden, was voor mij welkom,” riep hij tot God. Hij wilde niet stilzitten, ondanks dat hij in een rolstoel terechtkwam. Een dagje durfde hij met zijn halskraag een auto te repareren. Vanaf die dag hervatte hij zijn monteurswerkzaamheden. Hij kan niet meer alleen werken, maar krijgt ondersteuning van zijn vrienden. Vanaf het moment dat Orfeo herstelde heeft hij geaccepteerd dat hij nu met een rolstoel door het leven gaat. “Ik ben blij dat ik in leven ben gebleven. “Ik heb vaker vernomen dat if i neki broko yo dede,” prijst hij zijn leven. Zijn lichaam was dusdanig zwak dat hij het niet kon masseren, elke aanraking kwam pijnlijk over. Door zoveel jaren in een rolstoel te hebben doorgebracht heeft zijn lichaam de houding van de rolstoel aangenomen, Dit weerhoudt hem niet om zijn monteur werk te doen. Aan beide handen voelde hij voor lange tijd niets. Een lepel kon hij moeizaam vasthouden, waardoor zelf eten niet meer lukte.
Als jeugdige was Orfeo zeer vooruitstrevend, want op 17-jarige leeftijd beschikte hij over een scooter en een auto. Dit had hij kunnen bemachtigen door het geld dat hij verdiende bij zijn stiefvader, die monteur was. Hij heeft draaibank werk gedaan op de Technische School en leerde automontage van zijn stiefvader.
