Merredith Hoogdorp zal zich uitschrijven bij COB, ze wijst giften en gunsten af
Een vrouw die het voortouw neemt om op de barricades te staan voor lotgenoten. Dat heeft de moedige en strijdvaardige, Merredith Hoogdorp, de afgelopen dagen gepresteerd. Met haar strijdlust oogstte ze veel bewondering als trekker van een actiegroep voor leerkrachten. Toen de leerkracht, die al eenentwintig jaar in het onderwijs zit, vernam dat de benzineprijs voor de zoveelste keer zou worden aangepast, besloot ze niet langer aan de kantlijn te blijven staan. Ze plaatste een oproep op facebook, voordat je dacht, waren er leerkrachten die bereid waren haar te ondersteunen.
Strijddrift
Merredith is een sociaal bewogen vrouw en moeder van drie kinderen. “Ik dacht: dit kunnen we niet langer pikken. Ik heb opgeroepen om samen met mij naar de president te gaan, om hem te zeggen dat we niet meer uitkomen en dat de vakbonden waar we lid van zijn, niets voor ons betekenen. Ik kreeg de ingeving om op te staan, toen ik op 22 april vernam dat de benzineprijs weer was gestegen. Ik vind dat ik te veel uitgeeft aan benzine voor een week, ik geef te veel uit aan brood, ik geef te veel uit aan voeding en ons levensonderhoud is onbetaalbaar geworden,” zegt Merredith strijdvaardig. Wi Sa Strey is drie jaar terug begonnen als een beweging die sociale noden van jongeren en seniorenburgers lenigt. “Ik dacht dat m’n organisatie ook andere dingen kan doen. We kunnen samen strijden om beter voor onze kinderen te kunnen zorgen.”
Waarvoor heb ik jaren contributie betaald aan de vakbond?Actieleider leerkrachten
Omkopen en giften
Ze beschrijft de actiedagen als een uitdaging. “Ik wist niet dat er achter het protesteren zoveel dingen verscholen zaten. Je krijgt te doen met de politie, je telefoon wordt gehackt en er worden giften aangeboden om zodoende te stoppen met de strijd.” De actieleider is benaderd door drie mensen, maar ze heeft de giften afgewezen. “Ik vind dat we een rechtvaardige strijd voeren en niet individueel bezig zijn. Er zijn leerkrachten van alle niveaus die achter mij staan, dus ik kan achteraf geen giften aannemen,” wijst ze de gunsten af. Aan haar is een auto en een acht persoons bus aangeboden en een tweede persoon heeft het geprobeerd met een bod van USD 10.000. “Mi no wani in. Ik heb ze netjes bedankt. Ik ben ook gebeld door een derde gever met het aanbod voor een soundtrack en megaphone. Ik zei: Ik heb me stem want, daarmee werk ik. Achter alles dat ze aanbieden, volgt er een maar. De maar was dat ik een ieder die meestrijdt, zou moeten laten inschrijven bij een bepaalde politieke partij. Ik geef niemand de gelegenheid om mij te breken. Mi e tan rij mi pikin broko oto fu mi go doro.”
Foto: De Snelle Pen Protesterende leerkrachten
Vakbonden en eigenbelang
Zo strijdvaardig dat Merredith is, vindt ze dat er nog niet is bereikt wat ze willen hebben. “We zitten niet eens op de helft. De vakbonden zijn opgekomen, maar ze hebben niet nagedacht over de problemen van de doelgroep. De vakorganisaties hebben verzuimd te vragen wat we als leden nodig hebben. We zijn geen tegenstanders, maar leden van de bond. Praat met ons dan kunnen we het uitleggen.” Merredith is opgeroepen door de politie en is met een waarschuwing heengezonden. De boodschap van de politie aan de actieleider: “Je mag protesteren, maar orde verstoren op andere scholen mag niet.”
De trekker zegt dat er collega’s zijn die willen ondersteunen, maar onder druk worden gezet door voornamelijk vakbondsleiders. “Als je gaat onderhandelen, neem niet altijd wat je meekrijgt, ga voor tenminste meer dan de helft. Ze verwachten goed onderwijs, gemotiveerde leerkrachten, maar het gaat niet goed met de leerkrachten. Er wordt wel van ons verwacht dat we de kinderen maken tot waardige en assertieve burgers,” houdt ze vakbondsleiders een spiegel voor. Wi Sa Strey heeft een samenwerking met de Syndicaat voor Onderwijsgevenden, waar er al ontevreden leerkrachten in zitten. “We voelen ons vernederd, vertelt Merredith: Minister Bronto Somohardjo zei we zijn niet verplicht met jullie te praten, want u bent niet georganiseerd. Deze politici zijn vergeten dat ze met hun georganiseerde groep propaganda kwamen, maken en de individuen zijn komen vragen naar hun stem. Ik zal ze eraan houden in 2025.”
Afdwingen
In haar strijd naar een rechtvaardig inkomen voor onderwijsgevenden, heeft ze zich afgevraagd waar de rechten van de arbeiders zijn gebleven? “Zijn we een onderdrukt volk geworden? Ik ben niet tegen de onderwijsbonden maar de leden moeten zelf weten wat ze moeten doen. Als de bonden niet genoeg voor je opkomen, heb je het recht om voor jezelf te strijden. Als burgers moeten we kunnen opstaan en zeggen wat we willen. We verarmen, dan geeft men je wat ze willen!. Houdt ruggespraak, laten we zelf beslissen,” bijt ze van zich af.
Merredith overweegt, maar weet haast zeker dat ze het lidmaatschap bij de COB zal opzeggen. “Ik denk dat ik me uitschrijf. M’n belangen worden niet goed genoeg behartigd, want ook het COB heeft gehoord wat me kreet is.” Op de vraag: Wat als het principe ‘no work no pay’ wordt toegepast op de stakende leerkrachten zegt ze: “Laat maar komen, het is zoveel keer niets. Als ze dat principe toepassen, vind ik het een aanslag op onze bestaansrecht. Ik vind het een aanslag op onze harde werken. De overheid moet haar huiswerk beter doen en de bonden moeten meer strijdlust aan de dag leggen. We zijn aan het verarmen. Waarvoor heb ik je al die jaren betaald aan een vakbond,” vraagt ze zich af.