Moedige en strijdvaardige Jeanine Jurel zal blijven opkomen voor leerkrachten
Twee jaar geleden besloot de 32-jarige, Jeanine Jurel, niet langer aan de kantlijn te staan, maar haar stem over de misstanden in het onderwijs te laten horen. Haar strijd voor beter onderwijs en marktconforme slarissen voor leerkrachten heeft haar geen wind eieren gelegd, integendeel werd ze drie keer gemuteerd. Als ze door het ministerie van Onderwijs Wetenschap en Cultuur wordt gebeld, dat ze zich moet aanmelden, weet ze dat er mutatie volgt. Opgeven zal Jeanine niet, ze is voornemens om onverkort te strijden voor lotsverbetering. De gemotiveerde Jurel heeft hart voor het onderwijs. “Ik zou me geen ander baan kunnen veroorloven,” uit ze haar liefde voor het beroep.
Ik ken een collega-leerkacht die noodgedwongen om drie uur in de ochtend luchthaven ritten rijdt.Jeanine Jurel
Toen Jeanine pas de overstap had gemaakt van het basis- naar het voj-onderwijs hoorde ze collega’s vaker klagen in de lerarenkamer. Ze vroeg zich af waarom niemand het hef in eigen handen neemt. Ze zei toen tegen zichzelf: misschien ben ik degene die de kat de bel moet aanbinden. Tijdens de protesten, van Organic Movement, heeft ze op de barricades gestaan en collega’s opgeroepen om de strijd te ondersteunen. “Ik kan leerkrachten oproepen, maar ik kan de scholen niet sluiten of collega’s beschermen. De dappere leerkrachten zijn wel opgekomen.”
Waarom komt het gros van de leerkrachten niet opdagen tijdens portestacties?
“Ze worden heel vaak bedreigd en ze mogen de school niet verlaten. Ook hebben m’n collega’s broodvrees. Dat begrijp ik, want je roept als individu op, maar niet als bond. Wie zou die leerkrachten beschermen als ze hun baan verliezen?”
Waar haalt u de durf en moed vandaan om in de voorhoede te staan?
“Ik ben zo geboren en heb altijd gedurfd en ga geen uitdaging uit de weg. Ik ben een dappere en moedige meid. Ik vrees niet en ken me rechten en leer veel van ouderen. Ik kom nauwelijks uit met m’n salaris, want het is binnen twee dagen op, natuurlijk geniet ik de ondersteuning van m’n partner. Als het ministerie besluit om me de deur te wijzen, red ik het wel, want ik ben heel creatief en verzorg bijlessen.”
Wat zegt u over het feit dat leerkrachten moeten bijklussen?
“Het geeft me verdriet. Een leerkracht is driekwart van de dag bezig met schoolwerk. Een leerkracht van de glo-school met bijvoorbeeld dertig kinderen heeft schriften te corrigeren voor de volgende dag, want het schrift mag niet ongecorrigeerd opgestuurd worden naar huis. Een leerkracht heeft een eigen gezin te onderhouden en moet ook nog koken. Ze moet der eigen kinderen helpen met schoolwerk en ondersteunen in sociale bezigheden. Dan moet je ook nog extra-job op nahouden. Ik vraag me dan af; hoe gemotiveerd leerkrachten nog zijn?. Ik ken een collega die luchthaven ritten rijdt voor een bedrijf. Ze gaat om 03.00 ‘s morgen uit huis en als ze om vijf uur terug is, maakt ze de kinderen klaar, om half zeven naar het werk te gaan. Deze leerkracht slaapt tot drie uur in de ochtend. Geeft zo een leerkracht 100 procent voor de klas? Ik denk ‘t niet!.”
Wat wilt u veranderd zien binnen het onderwijs?
“Naast het financiële moet het immateriële veranderen en de waardering voor leerkrachten. Het respect dat er niet meer is vanuit het ministerie moet terugkomen. Ik ken leerkrachten die onder erge omstandigheden in het binnenland moeten werken. Dat ze toch nog naar het binnenland trekken om les te geven, vind ik dapper. Ze krijgen de waardering niet, maar groots Praats van de minister van Onderwijs. Onze lokalen lijken op kippenhokken. Draad en triplex hangt en het plafond wil haast instorten. Vroeger kon je uit eigen zak iets fixen. Nu moeten we passen en meten. Het lukt niet meer dat een leerkracht iets uit zijn of haar salaris doet. Leerkrachten vragen ook sponsoring aan.”
Wat zou er moeten gebeuren dat de stem van de leerkracht voor eens en voor altijd gehoord wordt? “We moeten een minister hebben die ons gaat waarderen, die hart heeft voor het onderwijs en de leerkrachten. Een minister die van ons houdt en ook van z’n vak. We moeten een bond hebben die een goede samenwerking heeft met de leden alsook met de minster. We hoeven niet elke keer te vechten of op straat te komen, want onderwijs is belangrijk voor een land. Ik overzie dat we over een paar jaar leerkrachten zullen importeren. Toen ik vijftien jaar terug op de Kweekschool zat waren de klassen vol. Ik zag laatst dat de klassen zijn afgeslankt naar vijftien studenten. Over een x aantal jaren hebben we geen leerkrachten meer, want ze trekken weg. Er moet maar een onderwijsbond zijn en een goede onderwijsminister.”
U praat over een goede minister voor Onderwijs. Maar het ministerie heeft verschillende ministers gekend. Is geen van ze goed geweest?
“Ik vond Robert Peneux een goede minister, als het aankwam op scholen. De ministers daarvoor heb ik niet gekend. Daarna hebben we niemand gekend die een hart had voor de leerkracht.
Waarom zou er maar een bond moeten zijn?
“Er zijn twaalf onderwijsbonden, dat is teveel. Uiteindelijk hebben we allemaal een doel. Waarom moeten twaalf voorzitters opkomen voor één doel? Het lijkt wel de twaalf discipelen. We hebben maar één doel: dat is betere salariëring, materiaal, goede lokalen, nette uniformen en schoenen voor leerkrachten.”
Wat moet er gebeuren om de een bondgedachte te bewerkstelligen?
“Leerkrachten zouden zich uit ontevredenheid massaal moeten uitschrijven en tijdens de alv vragen dat ze een bond willen. Er moet iets in de statuten worden opgenomen dat ze zich terug kunnen trekken, maar ik zie het nu niet gebeuren. Vele vakbondsleiders gaan niet door een deur en de voorzitter van BvL en ALS gaat de bond nu ook niet afstaan.”
Wat motiveert u nog als onderwijsgevende?
“Als niemand het doet, wie gaat het doen? Vele leerkrachten zetten zich niet meer honderd procent in. Ik ben geknipt voor het onderwijs en ik hoor dat te zijn. Ik heb een speciale band met m’n studenten. De laatste tijd ben ik vaker gemuteerd, omdat ik veel op de voorgrond van protesten sta en niet elke schooldirecteur stelt dat op prijs. Ondanks de mutaties, vind ik het goed om in een nieuwe omgeving te zijn om veel meer studenten te leren kennen. Ik heb hart voor het onderwijswijs en zie mezelf nergens anders dan voor de klas. Men klaagt dat studenten niets doen, maar het heeft te maken met de energie die de leerkrachten uitstralen. Een niet gemotiveerde leerkracht brengt niet gemotiveerde studenten. Ik hou elke eind van de maand een etentje voor me kinderen om de saamhorigheid te bevorderen.”
Wat is uw drijfveer geweest om voor het onderwijs te kiezen?
“Toen ik op het SPI studeerde, kwam ik tot de ontdekking dat de studie iets voor me is, omdat we heel veel in de praktijk zaten. Ik was een uitblinker in het lesgeven. Ik heb me onderwijs A afgerond, Onderwijzersakte en hoofdakte en zit thans op het IOL.”
Wat zegt u aan leerkrachten die niet meer gemotiveerd zijn?
“Ik kan ze niet motiveren, omdat ik weet dat de motivatie er niet meer in zit. Ik weet dat leerkrachten moeten nadenken hoe de maandelijkse kosten te dekken. Laten we met z’n allen hopen, dat het goed komt met het onderwijs.” Jeanine is moeder van twee zonen en staat al dertien jaar voor de klas.