• Portretten
• 10 december 2023

Succesvolle Leanda Zeldenrust: ‘Ik trapte met de fiets naar de Centrale Markt’

Ze is niet alleen een mooie zwarte parel, maar heeft ook nog een goed denkvermogen. De Engelsman zegt beauty with brains. Deze aankondiging verdient Leanda Zeldenrust. De veertiger groeide op in de moeilijke wijk Land van Dijk. Als kind bleek algauw dat ze goed kan leren. Op haar 9e begon Leanda met de verkoop van ijsjes. Enkele jaren daarna breidde, het meisje met een ondernemersdrift, uit met de verkoop van sappen, gestoofde vruchten en in het weekend verkocht ze voeding. Met de fiets reed ze naar de centrale markt om haar waar te kopen om te verwerken voor de verkoop. Uit het relaas van Leanda blijkt dat ze al vroeg een ondernemende geest had ontwikkeld.

Vanwaar de motivatie om te studeren?

“Door kennis te vergaren en kennis toe te passen verhoog je als mens je toegevoegde waarde. Dus, je kunnen theoretisch en praktisch tonen door scholing te genieten. Je komt in een praktische omgeving terecht waar je meer ervaring kan opdoen. Dit maakt dat je als mens van toegevoegde waarde bent voor de groep waarin je functioneert, zoals je baan of onderneming. Doordat je meer kennis hebt kan je meer doen en beter handelen.”

Ik begeef me niet in kringen waar ik niet kan groeien en niet van toegevoegde waarde kan zijnOnderwijskundige Leanda  Zeldenrust

Welke studies heeft u nog meer gedaan?

“M’n studieloopbaan is grandioos verlopen. Ik was de best geslaagde van de A-richting op de Shri Vishnu muloschool. Op het Lyceum is het ook goed verlopen, daarna heb ik de Anton De kom Universiteit bezocht voor een jaar. Maar ik merkte dat het niets voor me was, want ik wilde altijd doceren. Ik stapte van de Universiteit naar het IOL en heb m’n MO-A en MO-B graad behaald. Het laatste geef je de eerste graad bevoegdheid om les te geven op de middelbare school. Ik heb dertien jaar les verzorgd op het IMEAO, maar had m’n plafond al gauw bereikt. Als je, je limiet hebt bereikt, neemt je motivatie af. Ik wilde altijd doorgaan en het hoogste bereiken in wat ik doe. Ik heb op hbo-niveau les gegeven, bij JTV en ben het vorig jaar gestopt bij PTC als docent. Ik zag een oproep voor een masterstudie, maar het was bedoeld voor docenten van pedagogische instellingen. Na twee jaar zag ik weer een oproep en ben gestart en behaalde m’n tentamens binnen de nominale duur. Hiervoor deed ik een andere master maar ben daarin niet afgestudeerd. Ik ben niet meer actief in het formeel onderwijs in Suriname. Ik heb m’n eigen business academie, een instituut die korte beroepstrainingen aanbiedt. Ik heb m’n diploma’s internationaal laten waarderen door Dienst Uitvoering Onderwijs (DUO). Ik ben bevoegd om in Nederland in alle leerjaren m’n vak te verzorgen. Nu heb ik mijn master op zak en zal nagaan waarmee ik m’n diploma kan vergelijken en waarderen in Nederland. Bij het Centraal Register Kort Beroepsonderwijs (CRKBO) kan je, jezelf als docent en je organisatie laten inschrijven om korte beroepstrainingen te kunnen aanbieden. Dat heb ik ook gedaan voor mezelf en me business academie.”

Hoe moeilijk of makkelijk is het voor u geweest om gefocust te blijven?

“Het was niet moeilijk, hoewel ik in een drukke en gewelddadige buurt ben opgegroeid waar er  veel drugsgebruik en drugsverkoop plaatsvond, wist ik waar ik naartoe wilde. Ik had de drang om succesvol te zijn en m’n school af te ronden, ik wilde een goede baan en een eigen bedrijf. Ik had met me mee dat ik slim was, dus het is goed gelukt om de scholen die ik bezocht hebt af te ronden. In m’n omgeving heb ik altijd gekeken naar zij die me konden ondersteunen. Ik had weinig vriendinnen, maar kende twee oudere jongens die op de middelbare school zaten en vroeg ze vaker om hulp. Daarnaast ging ik veel naar het onderwijsbibliotheek, waar ik rustig kon studeren en m’n huiswerk kon maken. Vanwaar ik kom heeft mij niet kunnen weerhouden om te bereiken wat ik wilde, omdat ik wist waar ik naar toe wil. Ook had ik het vertrouwen van m’n oma waarmee ik verbleef.”

U bent rechtstreeks op uw doel afgegaan, ondanks u in een moeilijke buurt bent opgegroeid. Vanwaar de drang om iets te willen bereiken in de maatschappij?

“Je ziet in je omgeving hoe het beter kan en onderscheidt dan het goede van kwade. Je vraagt je af wat je voor jezelf wil bereiken. Ik bleef met m’n oma in, maar ik wist toen voor mezelf: als ik een kind verwek, wil ik op mezelf zijn. Het is lekker warm met oma en iedereen, maar je wil ook je eigen stekkie. Je gaat dan na wat je nodig hebt om te bereiken wat je wil. Het traditionele is een goede baan en een goed salaris. Het kan dat ik een sterke persoonlijkheid heb, ik kan goed van mezelf afbijten, ik begeef me niet in kringen waar ik niet kan groeien en niet van toegevoegde waarde kan zijn.”

Op welke leeftijd begon u uw eigen geld te verdienen?

“Heel jong en wel rond me 9e begon ik met de verkoop van  ijsjes. De jongens  van de buurt gebruikten een weiland om te voetballen en m’n familie en ik woonden op een t-kruising zonder omrastering. Na afloop van het voetballen kwamen de jongens vragen naar water en ik maakte van die gelegenheid gebruik om ijsjes te maken en te verkopen. Dat heb ik jaren gedaan en stapte van boterzakjes naar ijsje zakjes en later verkocht ik sap en gestoofde vruchten. Ik haalde de vruchten fietsend van de centrale markt. In het weekend verkocht ik dan voeding. M’n oma kwam in een weekend uit Commewijne met warme vis, wat overbleef verkocht ik voor de ouderen in de buurt. Als ik terugkwam was me mand leeg. Ik zocht altijd naar opportunities.”

U had dus een ondernemende geest vanaf uw jonge jaren?

“Dat kan van ergens komen. M’n opa van  moederskant was grootondernemer in zijn tijd. EGR Manhoef verhuurde tenten en meer, dus het ondernemen zou in m’n genen kunnen zitten. Met een ondernemende geest, gaat ook een krachtige karaktereigenschap gepaard. Ik heb jaren daarna als 17-jarig meisje met m’n opa gewerkt en daarna ook bij OASE. Ik heb altijd m’n eigen boontjes kunnen doppen, ondanks ik met me oma inwoonde, want me moeder vertrok naar Nederland toen ik vijftien jaar was.”

Hoe heeft u de uitdagingen in de wijk weerstaan?

“Kinderen hebben liefde nodig en die kregen we ook van me moeder die elke dag naar Suriname belde. Ik heb de liefde ervaren van m’n oma’s van beide kanten die ik niet wilde teleurstellen, want ik wilde het beter doen. Ze deden hard hun best om me te voeden. Ik zei ik wil ze helpen, maar om te helpen moet je meer hebben. Dat heeft te maken met kennis en ik had er geen last van negatieve zaken. Als je omgeving ziet dat je groeit proberen ze respect te tonen.”

Wat geeft u mee aan jongeren die opgroeien in moeilijke wijken?

“Afhankelijk van hoe je naar het leven kijkt, is het goed om na te gaan in welke situatie je bent en als je eruit wil. Als je eruit wil is het niet makkelijk. Ga na wat je nodig heb om te komen waar je wil zijn, want jongeren van nu hebben het veel beter dan mijn generatie. Maak gebruik van de mogelijkheden die er zijn, want mijn studie heeft USD 3500 gekost. Je gaat prioriteiten moeten stellen, maar ik kan niet bepalen hoe mensen moeten leven. Het draait om je visie, je prioriteiten en je zou zelf moeten bepalen wat je zou kunnen opgeven. Laat niemand je zeggen dat je na je studie geen baan gaat vinden. Bij de overheid leer je niet veel, maar je kan veel meer daar buiten. Zo gauw je begint te verdienen moet je geld aan een kant zetten om risico’s in te dammen. Je kan net zoveel bereiken met je competenties en je opleiding als je dat wil. Ik biedt trainingen voor bedrijven en organisaties. Al zou ik voor de overheid werken zou ik niet extra verdienen met een master.”

Wat wilt u nog meer bereiken?

“Ik wil adequate trainingen ontwikkelen voor bepaalde groepen in Suriname. Trainingen waarvoor je niet een bepaalde vooropleiding nodig heb. Kortom korte beroeps- en vaardigheidstrainingen voor de groepen die geen Glo, mulo of middelbaar hebben afgerond. Voor hen wil ik van toegevoegde waarde zijn.” Leanda heeft vorige week haar mastergraad in Onderwijskunde behaald aan het Institute for Graduated Studies and Research (IGSR).