De goedgunstige Louis Vismale kent geen zondag. Zijn sociale verrichtingen beginnen dagelijks om 07.00 op zijn kantoor aan de Van Sprangweg. Als de 55-jarige Vismale onder de dekens duikt, is het reeds middernacht.
Hij bestempelt het als zijn missie en werk voor Suriname. “Ik voel mij geroepen hiervoor. Ik weet als geen ander hoe iemand in nood zich kan voelen,” vermeldt hij. Zijn grootste steun komt van Surinaamse-Nederlanders. Vismale wil graag een resocialisatieplan voor kinderen neerzetten, zodat ze het juiste pad kunnen bewandelen. Tussen nu en twee jaar wil de barmhartige afbouwen en overdragen aan zijn zonen. “Ik wil voltooien met het fysieke. Ik geniet nog niet van het leven. Ik wil gaan reizen en cruises,” lacht hij de toekomst tegemoet.
Het vervaardigen van meubels en het produceren van films werden zeventien jaar geleden door Vismale ingeruild om invulling te geven aan zijn sociale roeping. De 55-jarige startte toen met het televisieprogramma 1 voor 12 met de bedoeling behoeftigen op kleine schaal een helpende hand te bieden.
Naarmate de jaren verstreken werd de vraag naar hulp groter. “Er zijn veel meer problemen en het werk is meer geworden,” merkt de barmhartige vijftiger op. 1 voor 12 begon als een bewustwordingsprogramma over zelfdoding. “In het begin kwamen er enkele personen zoeken naar hulp. Nu zijn het tientallen tot bijna honderden per dag,” zegt hij voldaan.
Intussen heeft de sociaal bewogen Vismale 6650 personen geholpen. De meeste hulpzoekenden zijn vrouwen die ook nog woningb behoeftig zijn. De vraag is van renovatie tot de opzet van een eigen woning. Er zijn reeds zestien woningen gebouwd en 350 reparaties verricht. De hulpvraag is divers zegt de barmhartige. “Het zou het werk van de overheid moeten zijn om mensen te helpen. Mensen denken dat we nog in de jaren zeventig leven waar je een huis kon krijgen. Je moet een huis kopen.” Hij merkt op dat de overheidsinformatie om in aanmerking te komen voor een woning ontbreekt. Hij denkt dat doorgangswoningen voor vrouwen de behoeftige terug zou moeten dringen.
Vismale is bezig met een plan om een daklozenopvang en doorgangshuis op te zetten te Zanderij. De initiatiefnemer zal eerst beginnen met een zelfvoorzienend project voor de doelgroep. Hij hoopt komend jaar te starten met het planten en de opzet van een bakkerij.
Een van de gevallen die hem nog diep in het geheugen gegrift zit is dat van een jongen met ernstige schimmel aan het been.
Ik kan de kinderen niet zo laten. Ik heb geholpen met een deel van mijn privégelden. Louis Vismale
Van lokale artsen kreeg de jongen te horen dat het been geamputeerd zou worden. Na tussenkomst van 1 voor 12 kon de jongen afreizen naar het buitenland. Het been is gered en de jongen gaat gezond verder door het leven. Een ander geval dat hem ernstig heeft getroffen betreft een jongen die leeft aan een zuurstofpomp. De vader klopte aan bij 1 voor 12, nadat de bom leeg was en hij het niet kon betalen. Vismale reed naar Ogane en kocht een voorraad aan zuurstof. Aanstaande donderdag wordt de jongen geopereerd door een missie van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo.
Al vier jaren ontvangen vijf instellingen brood van de stichting. Ze ontvangen elk 700 broden per dag uit de bakkerijen van Vismale. Ook een school in Powakka geeft hij dagelijks tweehonderd belegde broden. Drie keren in de week voorziet hij de dak- en thuislozen van een warme maaltijd. De 1 voor 12 voorman ondersteunt ook een moeder en haar vijf kinderen van wie drie met beperking door het leven gaan. De woning van het gezin is gerenoveerd en ze hebben schoolpakketten ontvangen. Het hart van de programmamaker bloed als hij erachter komt dat de kinderen toch de school niet bezoeken. Ook heeft hij informatie dat de 18-jarige dochter tegen betaling seksueel wordt misbruikt door mannen. Verder wordt al twee jaar de huur van vier gezinnen uit privémiddelen betaald. Ook door een school is Vismale gebeld dat vier schoolborden kapot zijn en het ministerie van Onderwijs kan niets betekenen. “Ik kan de kinderen niet zo laten. Ik heb geholpen met een deel van mijn privégelden.” Zijn gezinsleven lijdt er vanwege zijn sociale bezigheden niet helemaal onder. “Mijn vrouw begrijpt me nu wel. Toen ik begon, had ik niet kunnen overzien dat ik het zo druk zou hebben. Ik deel het met haar en ze ziet waarmee ik bezig ben.”
Aan de mensen in nood zegt hij: “Benut uw erf om te planten dan heeft u iets voor morgen. Als u een overschot aan groente overhoudt, koop ik het op. Dan heeft u financiële middelen.”
Zijn boodschap aan vrouwen luidt: “Verwek niet teveel kinderen. Denkt u aan gezinsplanning. Weet wat u te wachten staat als u veel kinderen verwekt. Laat een man u hoofd niet op hol brengen om kinderen te verwekken, anders bent u straks weer bij 1 voor 12.”
