Ronald Gajadhar: Pionier in politievoorlichting en bruggenbouwer tussen wetshandhaving en media
In 1965 solliciteerde Ronald Gajadhar voor de recrutenopleiding bij het Korps Politie Suriname (KPS). Na zes maanden training begon hij bij de Algemene Surveillance Dienst in het hoofdbureau van Politie aan de Waterkant. Al snel bleek dat Gajadhar door zijn veelzijdigheid en gedrevenheid de aandacht trok, wat resulteerde in zijn overplaatsing naar Domburg. Hier leerde hij dat werken in de districten van alles vergde: onderzoeken, rapporteren en snel schakelen. Vertelt Gajadhar in een openhartig interview met De Snelle Pen.
Onderzoek
Het was tijdens deze periode dat Gajadhar zijn eerste grote diefstalzaak onderzocht, waarvan het rapport naar de recherche werd gestuurd. Kort daarna werd hij overgeplaatst naar de Districtsrecherche, waar hij tien jaar lang diende. Als brigadier merkte hij dat de mogelijkheden voor verdere opleiding beperkt waren. Toch schreef hij zich in aan de Anton De Kom Universiteit, totdat de coup van 1980 alles veranderde.
We weten niet wanneer we ter ziele gaanRonald Gajadhar
Tijdens de militaire coup werden alle politieagenten opgeroepen zich te melden. Gajadhar, in burgerkleding, werd onderweg naar huis aangehouden en meegenomen naar het kamp. Zonder voedsel en onder zware omstandigheden bracht hij de nacht door, waarna hij de volgende ochtend naar huis mocht. Kort daarna werd hij overgeplaatst naar de Recherche in Nieuwe Haven, waarmee zijn academische ambities moesten worden opgeschort.
Opgeroepen
In 1986 werd Gajadhar door de korpschef ontboden met een bijzondere opdracht: de pers vroeg dagelijks om informatie over verdachten die waren doodgeschoten, maar er was niemand bij het korps die hen van dienst kon zijn. Hoewel er geen structurele voorlichtingsdienst bestond, kreeg Gajadhar de taak om die op te zetten. Met zijn ervaring en gedrevenheid ontwikkelde hij een plan en maakte de voorlichtingsdienst tot een essentiële schakel tussen de politie en de media.
Toen de ramp met de SLM-vlucht in 1989 plaatsvond, werd Gajadhar’s vastberadenheid op de proef gesteld. Zonder vervoer of middelen van het korps, maar met een sterk gevoel van verantwoordelijkheid, reed hij met zijn eigen auto naar Zanderij om de pers van de nodige informatie te voorzien. “Je bent intrinsiek gemotiveerd, je wil je job doen,” zegt Gajadhar. “Het werk was niet eenvoudig, maar ik had een doel voor ogen: de pers moest geïnformeerd worden.”
Geen journalist
Gajadhar realiseerde zich dat politiemensen niet waren opgeleid om met journalisten te werken. Hij besloot stage te lopen bij de pers zelf, waaronder De West en De Ware Tijd, om inzicht te krijgen in wat journalisten precies nodig hadden. Deze ervaring leerde hem de “vijf gouden W’s en één gouden H”, essentiële journalistieke principes die hij toepaste in zijn voorlichtingswerk. Zijn voorlichtingservaring werd verder versterkt door stages bij de politievoorlichtingsdiensten in Haarlem en Rotterdam, Nederland. Gajadhar was van mening dat zonder recherche-ervaring een politievoorlichter niet effectief kon zijn.
Trouwe dienst
Na bijkans 40 jaar trouwe dienst, waarin hij de politievoorlichting structureel had opgezet, werd Gajadhar ontheven uit zijn functie. Toch vroeg de procureur-generaal aan de korpschef of hij Gajadhar nog een jaar kon behouden, zodat hij de officieren wegwijs kon maken in hun interactie met de pers. Later, onder het ministerie van Justitie en Politie, zette hij het programma ‘Justitie en Politie in Breed Perspectief’ op.
Met gemengde gevoelens kijkt Gajadhar terug op zijn tijd bij de voorlichtingsdienst. “Na 19 jaar op de afdeling Voorlichting vroeg ik of er ooit gedacht was aan een tweede of derde man.” Uiteindelijk werd John Jones aangesteld, een goede spreker die de traditie van politiewoordvoerderschap voortzette.
Trots
Nu, op 80-jarige leeftijd, kijkt Ronald Gajadhar met trots terug op zijn loopbaan. Zijn kleindochter vroeg hem ooit waarom hij zijn politie-uniform niet meer draagt. “We weten niet wanneer we ter ziele gaan,” zegt hij bedachtzaam. Zijn nalatenschap is er een van plichtsbesef, integriteit en een unieke brug tussen de politie en de pers in Suriname. Gajadhar, van Hindoestaanse afkomst en opgevoed door een Creoolse stiefvader in het EBG-geloof, beschouwt zichzelf niet als iemand met veel vrienden, maar als iemand met veel kennissen. Zijn familie, waaronder een 52-jarige dochter en een 26-jarige kleindochter, blijft zijn trots en toeverlaat. Zijn echtgenote, ooit verpleegkundige, is nu 75 jaar. Samen hebben ze een leven opgebouwd waarin de waarden van dienstbaarheid en zorg voor anderen centraal staan.