De Rodastraat is stil. Het hart van de buurt is gestopt met kloppen. Maar in elke herinnering, in elke lach die ze achterliet, leeft Johanna Arnhem voort. Ze was een vrouw van de buurt, een vrouw van liefde beter bekend als tant’ Corrie van de Rodastraat. De geliefde buurtmoeder, 88 jaar oud, was een baken van warmte en zorg voor iedereen in haar omgeving. Gisteren kwam er een einde aan haar aardse reis, maar haar geest en liefde blijven voelbaar in de Rodastraat.
“Ze was de moeder van de straat,” zegt Ronny Bottse (69) met een trilling in zijn stem. Hij woont in pand 51 en kende tant’ Corrie zijn hele leven. “Lief, rustig, en altijd vriendelijk. Ze hield niet van ruzie en zorgde voor de kinderen alsof ze van haar waren.”
Dennis Cairo van pand 24 herinnert zich haar als een vrouw vol aandacht en warmte. “Ik bracht vaak zuuroranje voor haar. Bij haar 88ste verjaardag was ik nog langs geweest. Het was een gezellige middag vol verhalen en lachende gezichten. Ze was een vrouw van de buurt, een steunpilaar.”
“Tant’ Corrie was meer dan een buurvrouw,” vertelt Clifton Meyer (58), die opgroeide onder haar liefdevolle blik. “Ze was de laatste bigisma, een wijze en zorgzame oudere die iedereen kende. Toen ons huis 35 jaar geleden afbrandde, nam ze mijn broer in huis. Ze bood me ook een plek aan, maar ik wilde haar rust niet verstoren. Zo was ze: altijd klaar om te helpen, zonder iets terug te vragen.”
Haar kleindochter Jovanda Sabajo spreekt met diepe bewondering over haar grootmoeder. “Ze was een sterke vrouw. Je kon altijd bij haar terecht. Ze dacht nooit aan zichzelf, altijd aan anderen. Het is pas een dag geleden dat ze er niet meer is, maar het voelt al leeg. Haar stem, haar aanwezigheid, het is allemaal weg.” Jovanda herinnert zich hoe haar oma vroeger vis verkocht om voor haar familie te zorgen.
“Ze was een zorgzame, geliefde vrouw, geliefd bij jong en oud. Mijn oma, met haar Creoolse moeder en Inheemse vader, droeg haar erfgoed met trots. Ze had prachtig haar maar bond haar hoofd altijd, een teken van haar kracht en karakter. Haar liefde voor haar twee kinderen en vijf kleinkinderen kende geen grenzen. Ze vond vreugde en kracht in hun liefde voor haar terug. Op oudejaarsdag baden we samen, een laatste moment van verbondenheid. Mijn oma is vredig heengegaan, omringd door liefde. Haar wijsheid en kracht blijven bij ons”, vertelt haar kleindochter, Leanda Zeldenrust.
Voor zoon Glenn Manhoef was tant’ Corrie een toonbeeld van onvoorwaardelijke liefde. “Mijn vrienden waren altijd welkom. Ze kookte niet alleen voor ons, maar voor iedereen die het nodig had. Ze heeft zelfs de kinderen van haar broer opgevoed alsof ze haar eigen kinderen waren. Ze hield niet van ruzie, maar als je haar kwaad maakte, wist je dat je fout zat,” zegt hij met een glimlach.
Sinds april ging het minder goed met tant’ Corrie. “Toch bleef ze vechten, zoals ze altijd deed,” zegt Glenn. “Ze was geliefd door iedereen. Haar mooiste eigenschap was de liefde die ze gaf aan de mensheid. Het is moeilijk te geloven dat we nu verder moeten zonder haar.”
Tant’ Corrie heeft haar laatste adem uitgeblazen. Met het overlijden van tant’ Corrie verliest de Rodastraat niet alleen een geliefd buurtgenoot, maar ook een symbool van saamhorigheid en zorg. Haar herinnering zal echter blijven voortleven in de harten van iedereen die haar kende.
