Het Saamaka-dorp Santigron is in diepe rouw na het plotselinge overlijden van de 72-jarige wetenschapper en cultuurantropoloog Salomon Emanuels. Volgens zijn zus, Georgetina Emanuels, is het dorp onverwacht getroffen door dit verlies. “Mijn broer was een inspiratiebron voor velen. Het verdriet is enorm,” vertelt ze. Een arts heeft vastgesteld dat hij is overleden aan een hartstilstand. Salomon is gisteren thuis overleden.
Salomon laat zeven kinderen achter, waaronder zes dochters en een zoon. Zijn levensloop is een verhaal van dienstbaarheid. Op jonge leeftijd woonde hij in een internaat en slaagde hij op 17-jarige leeftijd voor het Bosland-onderwijs. De fraters van het internaat speelden een belangrijke rol in zijn leven. “Ze hielden hem bij zich en lieten hem pas op zijn 18e los om te gaan lesgeven,” herinnert Georgetina zich.
Na een periode in Nickerie en het lesgeven op de Leonardusschool keerde hij terug naar zijn geboortedorp Santigron. Later vertrok hij naar Nederland, maar bij zijn terugkeer in Suriname zette hij zijn passie voor onderwijs voort als docent aan de Anton de Kom Universiteit. “Hij was nog steeds actief als docent,” voegt zijn zus toe.
Salomon’s inzet beperkte zich niet tot het onderwijs. Hij werkte bij verschillende organisaties, zoals het NGO Forum en de mensenrechtenorganisatie Moiwana. Hij was een sleutelfiguur in het zoeken naar de Moiwana-graven en streed onvermoeibaar voor gerechtigheid. “Hij was de trekker achter het zichtbaar maken van die graven,” zegt Georgetina met trots. Salomon heeft verschillende wetenschappelijke boeken geschreven.
Zijn impact op Santigron is onmiskenbaar. Dankzij zijn inspanningen kreeg het dorp toegang tot water, elektriciteit en verbeterde wegen. Tijdens een vorig bewind hielp hij 21 dorpsbewoners aan werk. Toch heeft hij volgens zijn zus nooit de waardering gekregen die hij verdiende. “Santigron heeft veel aan hem te danken, maar hij werd niet gewaardeerd zoals hij had moeten worden,” zegt ze emotioneel.
Het overlijden van Salomon laat een leegte achter in Santigron en daarbuiten. Zijn toewijding aan onderwijs, mensenrechten en dorpsontwikkeling maken hem tot een pionier die zijn stempel heeft gedrukt op de gemeenschap. “Santigron huilt,” besluit Georgetina.
